Jorns de l'escrich

Va ben, esto còup, i sèm. Cal i anar. Ai la pèta, mas bòn se i anam ren, non se farà solet.

Sèm de matin, ai fach lo camin qualques jorn denant per veire ont èra e lo temps que me calia per venir. Seria bèstia d'èstre en retardi per un marrit carcul de trajet.

Me tròbo ancara qualquas minutas dins ma veitura, lèu serà l'ora d'i anar e d'entrar amb tot lo monde dins un bastiment per 4 oras d'escrich.

Per l'escrich d'istòria-geo. ai mens de paur, vist que sabo que sio gaire fòrt (cf. bilhet precedent). Faguèro coma posquèro, cal èstre clar !

Mas per l'occitan, me sio mes mai de pression... Me pilhèro un frei e èro malautejant.

Un conselh per de concorses : non èstr e malaut !

M'adobèro de que bèure e un pauc de manjar, que sio un gromand (Gelu disia ja : "cu es pas fenhant, cu es pas gromand, que lo tron de dieu lo cure !").

Aquest an avèm Mistral al programa "Mireio" (THE Prèmi Nobel), Bodon amb "La Santa Estèla del Centenari" (the Roergàs), Lagarda amb "Tres per tres" (de còntes bèls !), Pèir de Garròs amb "Eglògas" (sabètz "Per l'aunor deu país sosténguer e per sa dignitat manténguer") e en medieval Rudèl amb "L'amor de lonh" (sabètz Tripòl, los estats latins d'Orient, lo solet estat crosat de LENGA OCCITANA !).

Los resultats un mes après... En asperant, e bè ocupa te ! Lo monde ditz de revisar l'oral, mas es dur quora siás estressat...

http://f.hypotheses.org/wp-content/blogs.dir/233/files/2012/02/deviors2.jpg